„Sto lat samotności” – Gabriel Garcia Marquez
„Sto lat samotności” to jedna z
najbardziej znanych powieści Marqueza. Krytycy literatury zaliczają ją do
specyficznego gatunku – realizmu magicznego. „Sto lat samotności” opowiada
historię rodziny Buendiów na przestrzeni sześciu pokoleń w fikcyjnej
miejscowości Macondo. Jest to magiczne miejsce znajdujące się wszędzie i
nigdzie zarazem. Rodzina Buendiów jest tak wielka, że ułożenie jej drzewa
genealogicznego staje się trudnym zadaniem. Czas jest względny, odwracalny i
cykliczny. Można powiedzieć, że każdy z bohaterów powieści odczuwa go inaczej.
W powieści spotykamy się z elementami baśni i odwołaniami biblijnymi. Tytułowa
samotność odnosi się do wszystkich bohaterów, chociaż dla każdego ma ona inne
znaczenie. Bohaterowie nieustannie szukają spełnienia, zapomnienia w miłości –
jednak bezskutecznie… Świat
przedstawiony przez Marqueza znajduje się na pograniczu rzeczywistości i magii.
Nie sposób odgadnąć, co jest prawdziwe, a co jest iluzją.
Język
powieści jest żywy, barwny, kwiecisty – przypomina styl baśni.
Marquez
stosuje wiele nawiązań do literatury iberoamerykańskiej, zapożyczeń i cytatów.
Polecam
przeczytanie tej powieści wszystkim miłośnikom dobrej literatury.
XYZ
Komentarze
Prześlij komentarz