„Sto lat samotności” – Gabriel Garcia Marquez


„Sto lat samotności” to jedna z najbardziej znanych powieści Marqueza. Krytycy literatury zaliczają ją do specyficznego gatunku – realizmu magicznego. „Sto lat samotności” opowiada historię rodziny Buendiów na przestrzeni sześciu pokoleń w fikcyjnej miejscowości Macondo. Jest to magiczne miejsce znajdujące się wszędzie i nigdzie zarazem. Rodzina Buendiów jest tak wielka, że ułożenie jej drzewa genealogicznego staje się trudnym zadaniem. Czas jest względny, odwracalny i cykliczny. Można powiedzieć, że każdy z bohaterów powieści odczuwa go inaczej. W powieści spotykamy się z elementami baśni i odwołaniami biblijnymi. Tytułowa samotność odnosi się do wszystkich bohaterów, chociaż dla każdego ma ona inne znaczenie. Bohaterowie nieustannie szukają spełnienia, zapomnienia w miłości – jednak bezskutecznie…  Świat przedstawiony przez Marqueza znajduje się na pograniczu rzeczywistości i magii. Nie sposób odgadnąć, co jest prawdziwe, a co jest iluzją.

Język powieści jest żywy, barwny, kwiecisty – przypomina styl baśni.

Marquez stosuje wiele nawiązań do literatury iberoamerykańskiej, zapożyczeń i cytatów.
            
Polecam przeczytanie tej powieści wszystkim miłośnikom dobrej literatury.


XYZ

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

„Charlie” - Stephen Chbosky