„Opowieści sieroty. W ogrodzie nocy”, „Opowieści sieroty. W miastach monet i korzeni” - Catherynne M. Valente
„Opowieści
sieroty” Catherynne M. Valente pod wieloma względami przypominają „Baśnie z
tysiąca i jednej nocy”. W ogrodzie sułtana ukrywa się tajemnicza dziewczynka.
Jest przez wszystkich opuszczona i odtrącona. Uważa się ją za demona,
gdyż ma na powiekach dziwne, ciemne znamię. Pewnego razu spotyka ją książę. Dziewczynka zaczyna opowiadać mu niesamowite, cudowne historie. Każda opowieść może być jednocześnie zakończeniem i początkiem innych historii. Na pierwszy rzut oka niepowiązane opowieści z czasem zaczynają tworzyć spójną i logiczną całość. Dziewczynka opowiada młodemu księciu o wiedźmach zmieniających kształty i dzikich kobietach stepów, o królach czapli i księżniczkach bestiach, o wężowych bogach, psich mnichach i żyjących gwiazdach - każda historia jednak kryje w sobie tajemnicę. Książę pod wpływem opowieści ulega wielu przemianom, dojrzewa. Opowiadane historie zmieniają nie tylko księcia,
ale także samą dziewczynkę. Zakończenie daje czytelnikowi naprawdę sporą satysfakcję: odkrywamy nie tylko cel opowieści, ale także tajemnicę pochodzenia dziewczynki. Okazuje się, że każda z opowiadanych przez nią historii ma znaczenie i jest w pewnym sensie
jej historią.
Jest przez wszystkich opuszczona i odtrącona. Uważa się ją za demona,
gdyż ma na powiekach dziwne, ciemne znamię. Pewnego razu spotyka ją książę. Dziewczynka zaczyna opowiadać mu niesamowite, cudowne historie. Każda opowieść może być jednocześnie zakończeniem i początkiem innych historii. Na pierwszy rzut oka niepowiązane opowieści z czasem zaczynają tworzyć spójną i logiczną całość. Dziewczynka opowiada młodemu księciu o wiedźmach zmieniających kształty i dzikich kobietach stepów, o królach czapli i księżniczkach bestiach, o wężowych bogach, psich mnichach i żyjących gwiazdach - każda historia jednak kryje w sobie tajemnicę. Książę pod wpływem opowieści ulega wielu przemianom, dojrzewa. Opowiadane historie zmieniają nie tylko księcia,
ale także samą dziewczynkę. Zakończenie daje czytelnikowi naprawdę sporą satysfakcję: odkrywamy nie tylko cel opowieści, ale także tajemnicę pochodzenia dziewczynki. Okazuje się, że każda z opowiadanych przez nią historii ma znaczenie i jest w pewnym sensie
jej historią.
Aby zachęcić
potencjalnych czytelników, mogę powiedzieć, że jest to powieść napisana
pięknym, wręcz baśniowym językiem. Nie brakuje tu naprawdę mrocznych momentów
charakterystycznych dla wielu powieści fantasy, ale zdarzają się też sytuacje
zabawne, pełne humoru i dystansu.
Polecam tę
powieść nie tylko wielbicielom fantasy, ale również czytelnikom ceniącym dobrą
literaturę z wątkami baśniowymi.
Gabrielle
Komentarze
Prześlij komentarz